Ruimte in je huis, ruimte in je hoofd

Ik denk dat het klopt, deze uitspraak. Nadat ik zaterdag ben gaan winkelen kwam ik tot de conclusie dat ik helemaal geen ruimte meer in mijn kasten had en ook mijn hoofd puilde uit van de, tja, van de wat? Het was er gewoon een chaos, laten we het daar op houden.

Mijn moeder kwam toen tot een geniale conclusie (ik vraag me af waarom ik het zelf niet door had): 'je hebt veel te veel rommel en spullen'. En wat doe je dan? Als je Rianne heet gooi je ALLE kasten leeg midden in je kamer, waardoor het een nog grotere chaos wordt dan het al was en je begint met weggooien.

En, het lucht zowaar op. Er zijn al drie vuilniszakken met spullen weg die ik niet meer gebruik, oude samenvattingen van drie jaar terug en ook nog eens drie zakken met kleding die ik helemaal niet fijn meer vond.

Eindelijk begint er weer een beetje ruimte te komen. In mijn kledingkast hangen alleen kledingstukken die ik fijn vind en ze krijgen de ruimte die ze naar mijn idee verdienen. Klaar met opruimen ben ik nog even niet, maar ik ben wel op een idee gekomen. Ik ga proberen om de komende twee maanden geen nieuwe spullen te kopen. Niets wat in ieder geval niet noodzakelijk is. Zo hoop ik beter stil te kunnen staan bij wat ik heb en me minder druk te maken over de chaos. In mijn kast, of in mijn hoofd.

Het is tijd voor rust :)

Het zijn de kleine dingen die het doen!

Kennen jullie dat liedje: 'het zijn de kleine dingen die het doen'?

"Dat kleine beetje zon waar je al weken lang op wacht
Die uitgestoken hand die je van hen niet had verwacht
Dat kleine bosje bloemen en precies op dat moment
Die onverwachte brief als je alleen of eenzaam bent

    't Zijn de kleine dingen die het doen die het doen
    't Zijn de kleine dingen die het doen
    't Zijn de kleine dingen die het doen die het doen
    't Zijn de kleine dingen die het doen"

Nou, zo'n dag was het vandaag. Eerst een beetje zon, dus lekker de was aan de lijn en even genieten in het zonnetje. En vanmiddag bij het boodschappen doen was er zo'n lief mannetje. Ik wilde mijn fiets uit de stalling halen, maar dat mannetje stond dus naast mij. Dus zei ik beleefd als ik was: 'gaat u maar eerst'. Maar nee hoor, wat was zijn antwoord: 'nee, ik laat mooie dames altijd voorgaan'. Wauw, ik heb hem vriendelijk bedankt voor dit compliment, waarop hij zei:

'wat een slijmerd ben ik ook hè'

Prachtig vind ik dat. Gewoon aardig doen tegen elkaar. Werkelijk, deze mann heeft me een behoorlijk wat beter humeur gegeven. Zomaar, door even te lachen, even iets vleiends te zeggen. Ik houd van zulke mensen.

Dat wilde ik even delen met jullie. Er zijn altijd lichtpuntjes. Er zijn altijd mensen die jou blij kunnen maken, als je het mooie maar ziet.

Dus, maak eens iemand blij, zeg eens iets liefs, leuks of vleiends.

Zodat jij ook iemands dag kunt maken.

Eet gezond en eet.... Koekjes!

Iets waar ik echt verschrikkelijk blij van word is zoals misschien als is opgevallen koken en bakken! Heerlijk, met mijn kneden door het beslag, met die rollen de boel platwalsen (of walzen? mh, vreemd) en dan tot de conclusie komen dat het gewoon niet subtiel plat wil gaan liggen maar dat je het in duizend stukjes tot een koekje moet prakken.

Maar hé, dat drukt de pret niet hoor! Bij dit recept had ik geen blender nodig, dus dat scheelde weer. Ik heb er zelfs een prachtige iets aan toegevoegd, al zeg ik het zelf: Jam! Ken je die koekjes? Waar je eerder, toen je (nog) kleiner was, de jam uitlikte en waar daarna dus een leeg koekje overbleef? Nou, die dus.

Toen de koekjes in de oven waren belandt begon de jam wel aardig te pruttelen, maar ik denk toch (na het proeven van een gloeiend heet koekje, want tja, geduld is een té schone en moeilijke zaak en taak) dat ze goed gelukt zijn. Ik zou willen dat ik kon zeggen: kom ze maar proeven...

alleen ben ik bang dat ze voortijdig op zijn. Mijn excuses.


Oh, en mam, als je dit leest: er is nog wel wat van je aardbeienchutney over, no worries ;)

Viva Italia

Wat geef je je moeder tegenwoordig nog met moederdag? In de tijd dat iedereen alles al heeft, of in ieder geval genoeg heeft.

Inderdaad, je kookt voor haar. Jij blij, zij blij. Want jij mag je eindelijk weer eens lekker uitleven in de keuken (incl alle lekkere kruiden à la munt en dergelijke) en zij heeft een dagje 'kookvrij'.

Prima plan, leek me en ook moeders stemde in. IJverig ging ik dus aan het werk met mijn overheerlijke 'Courgette met munt soep' van Jamie Olliver. Moest de doen zijn dacht ik, ondanks dat recepten uitvoeren niet mijn sterktste punt is.

Toch ging alles volgens plan, totdat ik op het punt kwam dat het prutje de blender in moest. FLETSJH. Daar vloog de deksel inclusief het hele prutje door de ganze keuken. Resultaat: Muren groen, aanrecht groen, vloer groen, Rianne groen. Maar, het prutje was nog niet helemaal verpest. De blender helaas wel.. die functioneert niet meer na vandaag.

Uiteindelijk was de uitkomst van dit recept een soort soep met plakjes courgette en kaas erin.. én tagliatelle die overigens wél gelukt is zoals het de bedoeling was.

Ik weet nu waar ik mijn moeder komende moederdag, of haar verjaardag, mee kan verblijden...


Een nieuwe blender.

Chaos that that controlled my mind

Daar zit je dan met je goede fatsoen. Je doet het goed bij de studie die je volgt, hebt leuke vrienden, een leuke kamer. Alles geregeld, zou je denken.

Dan komt er dat moment waarop je erachter komt dat je één 'klein' dingetje over het hoofd hebt gezien: een hoofd dat handelt zoals het wil met een paar hersenen waar je u tegen zegt. Hoezo, lekker rustig aan, mindfull bezig zijn en geen gestress? Mijn hersenen gaan geheel hun eigen weg. Laten we Rianne eens opfleuren met een dosis chaos.

Juist.

Dus, onrust van binnen is het gevolg inclusief een stel overspannen hersenen. Je kunt in protest gaan, je kunt er voor wegrennen, maar geloof me, dit gaat niet helpen.

Dan toch maar echt rust nemen? Zitten zonder ook maar iets te doen? En dan wachten op het moment dat ook je hersenen doorkrijgen dat je echt niet altijd hoeft te haasten. Dat rustmomenten heerlijk zijn en dat je er vooral niet dood aan gaat. Dat de wereld niet vergaat en dat er niet ineens allerlei mensen boos op je worden.

Bij deze dan ook een boodschap aan mijn hersenen: Calm down, stop the chaos please. Neem jullie tijd, neem wat rust en.. stop vooral met dat overspannen gedoe, want die fase hebben we wel weer gehad.

Danku.

Drie minuten adempauze

En zo was ik alweer een paar weken verder in mijn leventje. Vreemd je dit te doen beseffen, doordat je een tijdje niets geschreven hebt.

In deze weken ben ik begonnen met de Mindfullnesstraining, wat heerlijk maar moeilijk om tijd in te ruimen voor.. ja, voor wat eigenlijk? Voor een hapje lucht, een beetje aandacht..

En wel drie keer drie minuten adempauze per dag. Ik vind het heerlijk. Even zitten.. denken, wat voel en denk ik? Concentreren op je ademhaling en vervolgens door je hele lichaam ademen!

Ik adem, ik concentreer, ik ontspan en beleef. Want, volgens mij beleef je dingen intenser als je stilstaat bij het moment.

Dus, ik neem in grote ademteugen de mooie momenten in mij op. Opstaan met een rode zon door mijn raam, ontbijten zoals ik het wil, reizen met en fijn muziekje, schaatsen met een stralende glimlach.

Oprecht leven, focus op oneindig en op positief. Positief oneindig dus als het ware..

Nu zijn we aangekomen bij het onderdeel 'neem negatieve gedachten waar'. Dit is lastig zeg, iets wat je eigenlijk niet wilt, mag je toch gaan doen nu. Een uitdaging, die ik voorzichtig aanneem. Want hé, I'm fine right know. Gedachten zijn gasten in je herberg, jij bent niet de gasten.

Laat ze binnen, ontvang ze met open armen ('kom maar chagarijnige dame', 'klagerige meneer, maak het u gemakkelijk', 'verdrietig meisje, ook jij bent welkom') en zie, ze vertrekken na hun korte verblijf net zo gemakkelijk als dat ze gekomen zijn.

Mindfull genieten

Hallo allemaal!

Vandaag was het zover, de eerste mindfullnesstraining.. en jeetje, wat heb ik genoten! Aandachtsoefeningen, meditaties. I love it. Werkelijk waar. Ik heb al eerder wat meditatiedingentjes gedaan, voor mezelf, en ik kan het veel mensen aanraden.

Want ja, je moet er wat vertrouwen in hebben dat je het kunt (ik weet zeker dat iedereen kan mediteren) en je moet er zin in hebben. Maar, dan heb je de ingrediënten wel in huis. :)

Een ruim jaar terug deed ik volgens mij mijn eerste poging tot mediteren. Ik had geen flauw idee hoe het moest, of ik op mijn adem moest letten, niet meer mocht denken. Dus, ik probeerde het gewoon. Rustig ademen, daarop concenteren en... het werkte. Ik werd meer ontspannen als ik een oefening had gedaan.

Een geniaal boekje wat ik kan aanraden bij het mediteren is iets in de trent van 'vijf minuten voor jezelf'-meditaties. Hierin staant tips en voorbeelden van meditaties. Kies er eentje die je bevalt and.. just do it! :)

Genieten, daar valt meditatie ook onder, weet ik weer sinds vanmiddag. Heerlijk, om er elke week, nee, elke dag mee bezig te zullen zijn! :)

Liefs!

Tijd voor jezelf

Haasten, rennen, duizenden dingen die moet doen. Maar, wie zegt dat je altijd moet rennen en vliegen? Wie zegt dat je altijd moet haasten en dat je altijd alles goed moet doen? Dat je nooit stil mag zitten?

Bij deze vragen staan we eigenlijk nooit stil met z'n allen. We rennen door het leven heen en zien de mooie dingen niet meer. We staan niet meer stil bij onszelf en zien niet dat we ook best wat liever voor ons eigen lichaam en geest mogen zijn.

Met dit in mijn achterhoofd, en met het feit dat ik bést wat tijd en aandacht aan mezelf mag besteden, ga ik een mindfullnesstraining volgen. Eentje waarbij, zo hoorde ik vanmiddag, je minimaal drie kwartier per dag bezig moet zijn! Stel je eens voor, drie kwartier per dag met jezelf bezig zijn. Dat moet toch heerlijk zijn?

Jezelf leren kennen, ontdekken wat er is, in plaats van duizend dingen tegelijk te moeten doen?

Ik heb de laatste weken steeds meer gemerkt dat het je goed doet, om te doen wat je écht wilt. Om te kiezen voor jezelf. Dus.. bij deze. Ik ga die training volgen, en ik ga zien wat het me brengen gaat.

Intussen moet ik wel door met het leren van tentamens, dus geheel ontspannen is het op dit moment niet. Achja, je kunt niet alles hebben... ;)

Stralend Genieten - Het begin

Stralend Genieten...

Een nieuwe periode, een nieuwe blog. Vanwaar de titel, zul je misschien denken, het is toch dubbel op? Ik vind van niet. Een mens kan stralen, een mens kan genieten.

Wat nou als je die twee combineerd? Stralend Genieten. Dat zou prachtig zijn. Je geniet, en je laat het zien aan de wereld. Op die manier kun je elkaar dus als het ware aansteken met je genot.

Zoals ik al zei, een nieuw begin. Een begin waarbij ik het wil leren, ik wil stralend genieten. De mooie dingen zien op aarde, maar daar niet voor naar de andere kant van de wereld te hoeven. Mensen gelukkig maken, maar niet alleen met dure cadeaus. Mezelf accepteren, onder watvoor omstandigheden en met watvoor uiterlijk dan ook. Dát is voor mij stralend genieten. Onvoorwaardelijke acceptatie en liefde.

Ik probeer zo nu en dan een stukje geluk vast te leggen in een foto, fotograferen is een hobby van me. Een geniet momentje, een stralend stukje. Daarom zal ik zo nu en dan een foto met jullie delen :)

Stralend Genieten, te beginnen bij jezelf... Volg je mij?